کد مطلب:284923 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:525

سخنان خواجه نصیرالدین طوسی
«فیلسوف و ریاضیدان بزرگ مشرق، خواجه نصیرالدین طوسی نیز، در جمله ی معروف خود: وجوده لطف، و تصرفه لطف آخر، و عدمه منا یعنی: بودن امام لطف خدایی است و دخالتش در امور لطفی دیگر، و غیبتش، از خود ماست. به همین حقیقتها نظر داشته است. این متفكر بزرگ در كتابی دیگر می گوید:



[ صفحه 40]



فایده: حرمان خلق از امام و علت غیبت او، چون معلوم است كه از جهت خدای سبحانه نباشد، و از جهت امام نبود، پس لابد از جهت رعیت بود. و تا علت آن زایل نشود، ظاهر نگردد، چه بعد از ازاحت علت و كشف حقیقت، حجت خدای را باشد بر خلق نه خلق را بر وی. و استبعاد از درازی عمر حضرت مهدی - علیه السلام - نمودن، چون امكانش معلوم است، و از غیر او متفق، جهل محض بود. [1] .



[ صفحه 41]




[1] فصول خواجه طوسي، ص 38 - به بعد - انتشارات دانشگاه تهران. اين سخن را بدان رو نقل كردم تا متخصصين رشته هاي علوم و رياضيات عاليه بدانند كه مغزهاي جبار و فكرهاي پر هيمنه ي بزرگ نيز، بدين حقيقت اين گونه نگريسته اند، و بلكه در صدد بر آمده اند تا آن را به افق تفاهم خلقها نيز بكشند.